Czternaście.

Kilka dni później.

                Luiza układała ubrania Janka, które porozrzucał w poszukiwaniu odpowiedniej koszulki przed pójściem na trening. Nie mieszkali razem, jednak dziewczyna tak często bywała u swojego nowego partnera, że wiedziała już gdzie co leży. Porządki przerwał jej dzwoniący telefon. Był to nie kto inny jak Łukasz, który dzwonił kilka razy dziennie. Za wszelką cenę chciał porozmawiać ze swoją byłą narzeczoną. Luiza odebrała i po wielu namowach zgodziła się na spotkanie.

Kilka minut po piętnastej była już na terenie skoczni. Uśmiechnęła się na widok wielkiego obiektu. Dawno tu nie zaglądała. Wzrokiem szukała Janka, ale nigdzie go nie było. Kiedy usłyszała dźwięk opadających nart na igielit domyśliła się, że pewnie jej ukochany jest na górze skoczni. Po raz kolejny uśmiechnęła się i usiadła na ławce obserwując co się dzieje dookoła całego obiektu. Za swoimi plecami usłyszała ciche chrząknięcie. Odwróciła się i zobaczyła Łukasza.

- Cześć. – wycedziła.

- Przepraszam, pewnie oderwałem Cię od cudownych chwil z nowym partnerem. Jednak uważam, że należą mi się chyba jakieś wyjaśnienia.

- Jakie wyjaśnienia.. – powiedziała cicho.

- Co źle zrobiłem? Dlaczego mnie zdradziłaś? Z kim? Ile trwał już ten romans? Znudziłem Ci się? Tak po prostu przestałaś mnie kochać? – Łukasz zadał na raz tyle pytań, że Luiza nie wiedziała na co ma odpowiedzieć. Siedziała ze wzrokiem wbitym w stół. – No słucham! – podniósł głos.

- Ja.. Ja po prostu.. – Luiza weź się w garść – zaczęła gnieść koniec swojej koszuli.

Podniosła głowę i spojrzała Łukaszowi w oczy. Zobaczyła w nich ból, żal, tęsknotę. To czego obawiała się najbardziej. Westchnęła i zamknęła oczy. Przypomniała sobie wszystkie chwile, w których nazwał ją niedojrzałą, bo domagała się czułości. Wyrzuty, które słyszała kiedy mówiła o małej ilości poświęcanego jej czasu. Dodało jej to pewności siebie.

- Łukasz. Dlaczego to się stało powiedziałam Ci już tamtego dnia. Poświęcałeś mi zbyt mało uwagi. – mężczyzna chciał jej wejść w zdanie, jednak mu na to nie pozwoliła. Przewróciła tylko oczami. – Już znam tą starą śpiewkę o tym, że praca trenera pochłania dużo czasu. Przypominam tylko, że na początku naszego związku miałeś dla mnie mnóstwo czasu, a wtedy przecież też byłeś trenerem! Przygotowywałeś chłopaków do Mistrzostw Świata, ale znalazłeś dla mnie ten cholerny czas! A później co? Jeszcze byłam w stanie zrozumieć okres olimpijski. Najważniejsza impreza w sezonie, bla bla, ale te Igrzyska też nie trwały cały sezon! Myślałeś, że znalazłeś sobie głupią, która będzie siedziała cały czas w domu i więcej widziała swojego faceta w telewizji w budce trenerskiej niż w domu? Ha. – prychnęła.

                Łukasz cały czas patrzył się na twarz Luizy, która pod wpływem emocji zrobiła się cała czerwona. Zrozumiał, że to przez niego ich związek się rozpadł. Po tym monologu nie mógł wydusić z siebie słowa.

Dziewczyna cały czas się na niego patrzyła , czekała na jakąś reakcję.

- Już? To wszystko? – mruknęła. – Chciałabym wrócić do domu.

- Nie, czekaj. – złapał ją za rękę kiedy wstała od stołu. – Z kim?

- Z kimś kto dał mi coś czego oczekiwałam od Ciebie. Nie powiem Ci imienia ani nazwiska, ponieważ nie powinno Cię to interesować. – uśmiechnęła się ironicznie.

- Długo?

- Miesiąc, dwa. Nie mam pojęcia. Jak to się mówi, szczęśliwi czasu nie liczą.

Po usłyszeniu tych słów Łukasz poczuł jakieś ukłucie w środku. Podparł się ręką i poczuł jak łzy napływają mu do oczu. Nie chciał jednak okazać swojej słabości, przecież chłopaki nie płaczą.

- Tak całkowicie już przestałaś mnie kochać? Po tylu latach? – ledwo podniósł wzrok w jej stronę.

- To nie tak Łukasz.. – widząc jego smutną twarz ogarnęły ją ponowne wyrzuty sumienia. – Wciąż coś do Ciebie czuje. Długo ze sobą byliśmy, nie wyrzucę Cię ze swojego życia tak po prostu. Tyle tylko, że zakochałam się w kimś innym. Na początku miałam straszne wyrzuty sumienia, że Cię zdradziłam. Nie chciałam przyjąć tego do wiadomości. On nie dawał za wygraną, próbował ze mną rozmawiać, komplementował mnie. Spotkanie, dwa i przestałam się wzbraniać przed tym uczuciem. Czułam się przy nim wspaniale. Jak prawdziwa kobieta, którą ktoś potrzebuje, której ktoś pożąda.

- Przestań.. – powiedział zmarnowanym głosem.

                Dziewczyna nie zdążyła tego skomentować, ponieważ poczuła jak coś leci jej z nosa. Przetarła ręką i na widok krwi jej ciało przeszyła fala gorąca. Gorączkowo zaczęła szukać w torebce chusteczek, jednak nie mogła ich znaleźć.

- Wszystko w porządku? – zapytał podając jej paczkę rumiankowych chusteczek.

- W jak najlepszym. I tak to nie pierwszy raz. Dzięki. – rzuciła oddając opakowanie.

- Co się dzieje?

- Mówię, że nic. Widzisz, gdybyś nie był tak zapracowany wiedziałbyś, że czasami leci mi krew z nosa. – wzruszyła ramionami starannie wycierając ślady krwi. – A to pewnie z powodu gorąca i stresu.

- Wróć do mnie. Ja wszystko naprawię. Wybaczę Ci tą zdradę tylko do mnie wróć! – powiedział od razu kiedy Luiza skończyła zdanie.

Spojrzała na niego spod byka i pokręciła przecząco głową. Wstała z ławki i ściągnęła pierścionek zaręczynowy. Położyła go obok dłoni Łukasza i ruszyła ku wyjściu.

Janek po kilku oddanych skokach z nartami na ramieniu zmierzał do szatni. Spojrzał za siebie i potrzepał głową. Myślał, że się przewidział. Zobaczył Luizę wychodzącą na chodnik i Łukasza siedzącego jak na pogrzebie przy stoliku. Zaczął się zastanawiać po co ona tu przyszła, skoro mówiła mu, że między nimi wszystko jest skończone. Przyśpieszył kroku i w ekspresowym tempie się przebrał. Zignorował gadającego coś do niego Maćka i jak poparzony opuścił skocznię.

                 Wchodząc do domu miał nadzieję, że zastanie w nim Luizę i dowie się wszystkiego co go nurtowało od kilkudziesięciu minut. Nadzieja nie okazała się złudna, dziewczyna czekała na niego z wcześniej przygotowanym obiadem. Pocałował ją czule na powitanie i przytulił. Luiza podała obiad i oboje usiedli przy stole.

Po zjedzonym posiłku Janek tak zapatrzył się na swoją ukochaną, że zapomniał o co miał zapytać. Po chwili jednak zwrócił uwagę na czerwoną plamę, która znajdowała się po lewej stronie koszuli Luizy.

- Co to jest? – nachylił się i dotknął ją palcem.

- Znowu tak ciepło było i krew mi poleciała z nosa misiu. Jak tam dzisiejsze treningi? – chciała jak najszybciej zmienić temat, ponieważ wiedziała, że Jankowi zaraz włączy się tryb „zamartwionego Jasia”.

- A dobrze, oddałem pięć naprawdę fajnych skoków, chociaż w dwóch trochę opóźniłem odbicie, ale myślę, że do letniej grand prix uda mi się wszystko naprawić i będziesz ze mnie dumna. – uśmiechnął się. – A Ty co dzisiaj robiłaś na skoczni? – zapytał robiąc łyk soku.

- Skąd wiesz, że byłam?

- Widziałem. Tylko mi nie mów, że do niego wracasz..

Luiza uśmiechnęła się lekko, wstała i usiadła skoczkowi na kolanach. Objęła go przeczesując jego włosy dłonią.

- Moje serce teraz należy do Ciebie. – powiedziała i pocałowała go w policzek. – Dzwonił do mnie, nalegał na spotkanie. To poszłam tam dla świętego spokoju. Powiedziałam wszystko co chciał wiedzieć, może nie dosłownie wszystko.. ale trzy czwarte. – uśmiechnęła się. – Oddałam jeszcze pierścionek.

- I co?

- I błagał mnie, żebym do niego wróciła.

- Wrócisz?.. – spuścił wzrok na kolana siedzącej na nim Luizy.

- Jasiek misiu. Słuchałeś mnie przed chwilą? Ty dałeś mi więcej szczęścia przez te tygodnie niż on przez większość związku. Nie żałuję swojego wyboru, a co najważniejsze nie mam zamiaru go zmieniać choćby nie wiem co się działo.

- Kocham Cię. – powiedział i pocałował ją.

Letnia Grand Prix w Wiśle.

                Luiza od rana chodziła jak na szpilkach. Chyba bardziej denerwowała się startem Janka niż on sam. Pomimo wcześniejszych obaw postanowiła dopingować ukochanego na miejscu, a nie przed telewizorem. Zastanawiała się czy wziąć akredytację, którą dostała od skoczka czy wejść ze zwykłym biletem. Ostatecznie postawiła na pierwszą opcję. W razie czego przecież Łukasz dobrze wiedział, że zaprzyjaźniła się ona ze skoczkami.

Cztery godziny przed planowanym rozpoczęciem konkursu Luiza była już pod skocznią. Przeraził ją widok czekających głównie dziewczyn na otwarcie bram. Ona jednak nie miała takiego problemu i po pokazaniu akredytacji ochroniarzom od razu weszła na skocznię.

Idąc powolnym krokiem zauważyła Janka rozmawiającego z Maćkiem, Dawidem i .. Łukaszem. Zacięcie o czymś dyskutowali. Niepewnie podeszła do nich uśmiechając się do każdego z chłopaków. Łukasz na jej widok rzucił, że ktoś go woła i poszedł w drugą stronę.

- Pokłóceni? – zapytał Dawid.

- Po rozstaniu. – uśmiechnęła się.

Maciek od razu spojrzał się na swojego przyjaciela, który tylko pokiwał potwierdzająco głową. Dawid zszokowany usłyszaną informacją poszedł do szatni podzielić się tą wieścią. Maciek odchylając się lekko upewnił się, że blondyn zniknął za drzwiami szatni uśmiechnął się od ucha do ucha.

- To już oficjalnie?

- Oficjalnie, co? – zapytał rozbawiony Janek.

- Jesteście razem? – klepnął przyjaciela po plecach.

- Oficjalnie to tylko my w dwójkę o tym wiemy.. W trójkę.. – po chwili zastanowienia. – Jednak już w czwórkę. Pogubiłam się, ale Łukasz ma się nie dowiedzieć, rozumiesz? – pogroziła Maćkowi palcem.

Ten szybkim ruchem palców „zaszył” sobie usta i poszedł do szatni sprawdzić komu Dawid już rozpowiedział o rozstaniu trenerskiej pary.

Janek poszedł biegać poza teren skoczni, a Luiza tylko się przyglądała jak fanki jej ukochanego zaczepiają go prosząc o zdjęcie czy autograf.

Stała chwilę przy wyciągu i czuła na sobie wzrok zagranicznych skoczków. Kilku  puściło do niej oczko, a jeden Norweg nawet próbował do niej zagadać. Jednak żaden z nich nie dorastał do pięt Jankowi.

                Serię próbną przed konkursem wygrał Dawid Kubacki. W „10” znalazło się również pięciu Polaków, w tym Janek na miejscu czwartym. Luiza czuła, że to będzie dla niego szczęśliwy dzień. Między skokami starała się powstrzymywać okazywanie uczuć Jankowi, co było niezwykle trudne. Kręciła się po sektorach i była pod wrażeniem atmosfery jaka panowała w Wiśle Malince. Pełno biało-czerwonych flag, odgłosy trąbki, mnóstwo kibiców. Jej uwadze nie umknęły również piszczące fanki, które wołały skoczków do wspólnych zdjęć.

                Kiedy rozpoczął się konkurs Luiza znajdowała się już obok szatni skoczków. Stała obok innych Polaków, którzy niestety nie zdołali zakwalifikować się do pierwszej serii. Razem z nimi mocno ściskała kciuki za rodaków oraz innych skoczków.

Janek powoli szykował się do wjazdu na górę. Ubrany już w kombinezon z nartami na ramieniu przybił piątkę każdemu z kolegów oraz Luizie.

- Trzymaj kciuki. – wyszeptał jej na ucho.

- Kocham Cię. – powiedziała równie cicho i zacisnęła kciuki.

Wrzawa kibiców, flagi w górze.

Na belce usiadł Janek Ziobro.

Dobry wiatr pod narty.

Jest zielone światło!

Ruszył.

Piękna sylwetka w locie.

130 metrów!

Same osiemnastki. Jedna osiemnaście i pół.

Będzie pierwszy?!

Gratulacje, Janek Ziobro objął prowadzenie o pięć i cztery dziesiąte punkta nad drugim Norwegiem Johannem Andre Forfangiem!

Luiza była cała w skowronkach. Janek po pierwszej serii był drugi. Wyprzedził go tylko Dawid Kubacki, który był naprawdę w dobrej formie.

Kiedy skoczek pojawił obok dziewczyny ta niewiele myśląc rzuciła mu się na szyję i pocałowała go w usta. Po chwili zrozumiała co zrobiła, jednak nie przejęła się tym.

Całą tą sytuację zobaczył Łukasz, który właśnie zjechał na dół. Zagotowało się w nim ze złości. Czyli to Janek był kochankiem Luizy…

- Jestem taka dumna! – krzyknęła dziewczyna. – Mój zdolny Jasiu.

- Czuję, że będzie dzisiaj podium..

- Oj, będzie, będzie! – uśmiechnęła się dziewczyna.

            Łukasz wykorzystując sytuację, w której wszyscy Polscy skoczkowie jak i serwismani byli zajęci sobą wszedł do szatni swojej kadry.

----------------------------

Hej kochane! 

Przepraszam za ten dzień zwłoki, ale już wszystko pod kontrolą. 

Z rodziału jestem zadowolona, jak nigdy, hoho! :D Tak fajnie mi się go pisało, aż żal było kończyć w takim momencie. 

Konkurs to sobie całkiem zmyśliłam, tak jakby co :D

Przez całe pisanie towarzyszyła mi piosenka

Jacek Kaczmarski - Mury

Tak bardzo mnie natchnęła. ;oo 

Zapraszam na drugiego bloga, na którym pojawił się już prolog.

Dziękuję za wszystkie wejścia i komenatrze! :*

Komentujcie, piszcie opnie

Pozdrawiam i całuję! :*